Znany szeroko jako autor pierwszego tłumaczenia Pisma Świętego na język polski w swoich czasach kojarzony był i ceniony za jeszcze kilka innych dzieł. Zważywszy, że opus magnum jego życia ukazało się dopiero w 1593 roku, a on zmarł już cztery lata później, można stwierdzić, że przez większość życia dla współczesnych był przede wszystkim wykładowcą kolegiów jezuickich w Pułtusku i Poznaniu, rektorem Akademii Wileńskiej (1578–1580) i organizatorem pierwszej prowincji jezuickiej w Koloszwarze – stolicy Siedmiogrodu, a wreszcie jej odnowicielem i zwierzchnikiem.
Pełna treść artykułu dostępna na stronie:
https://kurier.plus/node/2470