Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, które będziemy obchodzić w najbliższy piątek 16 lipca przypomina nam o szczególnym darze jakim jest szkaplerz.
Szkaplerz (łac. scapulare od scapula – ramiona, barki, plecy) to wierzchnia część habitu w niektórych zakonach (karmelici, karmelici bosi, dominikanie, benedyktyni, cystersi, trynitarze, serwici) w postaci szerokiego płata materiału z otworem na głowę, takiego samego z jakiego uszyta jest tunika i zazwyczaj w tym samym co ona kolorze. Szkaplerz okrywa barki oraz sięga na plecy i na piersi. Najbardziej znanym i popularnym szkaplerzem noszone obecnie przez wiernych świeckich, to: brązowy Szkaplerz karmelitański. Są to też dwa kawałki brązowego materiału, takiego samego, z jakiego uszyty jest habit zakonny. Połączone tasiemką opadają one – jak szkaplerz zakonny – na pierś i na plecy.
Według tradycji Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stock, Generałowi Zakonu Karmelitańskiego w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. i powiedziała: Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twojego Zakonu. Kto w nim umrze nie dozna ognia piekielnego.
Szkaplerz w istocie jest „habitem”. Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony w mniej lub więcej ścisłym stopniu do Zakonu karmelitańskiego, poświęconego służbie Matki Najświętszej, aby doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie przyoblekania się w Jezusa Chrystusa (św. Jan Paweł II).
Brązowy Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, można przyjąć w dowolnym, wybranym przez siebie dniu. Szczególnej jednak wymowy nabiera jego przyjęcie w jakieś święto maryjne. Aby przyjęcie szkaplerza było ważne musi on zostać nałożony przez kapłana z zakonu karmelitów, albo karmelitów bosych lub każdego kapłana posiadającego upoważnienie od przełożonych karmelitów lub karmelitów bosych na przyjmowanie do Bractwa Szkaplerznego, przy zachowaniu zatwierdzonego przez Kościół specjalnego na tę okoliczność obrzędu.
Przyjęcie szkaplerza to szczególne zawierzenie Maryi wyrażenie pragnienia jej naśladowania. Wierny przyjmuje jednocześnie na siebie następujące obowiązki:
- Zobowiązujemy się do troski o swoje zbawienie.
- Zobowiązujemy się do zachowania czystości według stanu, naśladowania cnót Matki Bożej i starania się o świętość życia,
- Zobowiązujemy się do codziennej modlitwy, zwłaszcza maryjnej.
- Zobowiązujemy się do życia duchem i misją Zakonu Karmelitańskiego,
Obietnice szkaplerzne
- Kto w Nim umrze nie dozna ognia piekielnego
- Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci.
- Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała.
- Uczestnictwo w dobrach duchowych całego Zakonu karmelitańskiego za życia i po śmierci.
16 grudnia 1910 św. papież Pius X dekretem Świętego Oficjum pozwolił zamiast szkaplerza nosić medalik szkaplerzny. Ten medalik zastępujący szkaplerz musi być z metalu. Na awersie medalika szkaplerznego ma być wizerunek Pana Jezusa z Jego Sercem Najświętszym, a na rewersie wizerunek Najświętszej Dziewicy (uwaga: dowolny wizerunek Matki Bożej). Jeden taki medalik wystarczy nosić za wszystkie szkaplerze, lecz tylko wtedy, jeśli się je miało ważnie nałożone. Szkaplerz sukienny i medalik szkaplerzny mają taką samą wartość duchową.
Źródło: www.karmel.pl
